Mieke Stevens (Boxtel, 1958) had al sinds haar opleiding fysiotherapie het idee dat er achter fysieke klachten vaak een verhaal schuilgaat, en dat een puur lichamelijke aanpak vaak geen duurzame oplossing biedt. Een puur biomedische benadering is volgens haar niet voldoende, vandaar dat ze zich via aanvullende opleidingen heeft gespecialiseerd.
Haar fascinatie betreft “de mens als geheel”, waarbij het lichamelijke aspect in verband moet worden gebracht met de psychologie van het bestaan: het lichaam kan laten zien hoe iemand in het leven staat. Behandeling is niet een puur mechanische kwestie, het gaat ook om hoe een cliënt handelt en beweegt in ruime zin, en hoe hij of zij zich verhoudt tot de omgeving.
Na een aantal jaren werken in dienstverband besloot Mieke in 2000 haar eigen praktijk op te zetten. Daar werkt ze uit de overtuiging dat lichaam en geest één geheel zijn en elkaar wederzijds beïnvloeden. Beide aspecten komen in haar aanpak dan ook in relatie tot elkaar aan bod.
